Wat kan je nou weer schrijven over een middagje zeilen met Fronteers-nerds? Feitelijk komt het namelijk hier op neer: na een paar ruime bézier-curves, en een tijdelijke vastloper, kwamen we uiteindelijk weer aan waar we vertrokken waren. In Muiden. Maar deze bézier-curves trokken we niet met een slimme webtool, we moesten ze fysiek creëren door aan touwen te sjorren, aan stuurwielen te draaien, door de fokkel, de gaffel en de snoevel op tijd bij te foksen, door het glooizeil strak te laten doorbokkelen, en door punten aan de einder als referentie te nemen. “Wat inefficiënt en onbetrouwbaar!” hoor ik u denken, en zo was het maar net. Gelukkig zitten wij al weer veilig en wel achter onze computers echte bézier-curves te programmeren.
Maar deze verandering van omgeving, het verkeren in de buitenlucht, was eigenlijk best prettig. Iemand merkte, terecht, op dat het allemaal best wel op Google Earth leek. Alleen dan een stuk trager natuurlijk: als een stuk zee een beetje saai was, dan kon je helaas niet gewoon even wat harder doorscrollen naar iets spannends. Gelukkig hadden we voor dat soort momenten allemaal onze telefoons bij ons waardoor we het contact met de echte wereld niet kwijtraakten. Ik heb wel eens gehoord over mensen die kikken op snelle hardware en gepolijste software, die waren gelukkig niet aan boord. De conclusie was toch duidelijk dat de Nokia Aisha het mooiste apparaat was, vooral vanwege het feit dat het een puur single-task-driven apparaat is. Je kan óf een foto maken, óf muziek luisteren, niet allebei. Verfrissend. Het bijzonder inaccurate touch-screen van de spiksplinternieuwe ZTE Open met Firefox OS er op werd ook zeer op prijs gesteld. Nu IE6 weg is moeten we onze uitdagingen elders zoeken.
Maar eens face to face met een groepje mensen praten, dat heeft toch eigenlijk ook wel wat. We hebben gesproken over het organiseren van bijeenkomsten, over ontwerpen voor grote én kleine schermen, over toekomstplannen, over de vraag of het al tijd was om wijn te drinken, over synchronisatiesoftware, over progressive enhancement, over de (on)mogelijkheid van responsive design. We hebben de saaie skyline van Amsterdam vergeleken met de indrukwekkende skylines van Tilburg en van Stadskanaal a.k.a. 'Manhattan aan 't K’noal'. Ik heb met mensen — partners van — gesproken over kindvriendelijke wijken, over goede scholen, over de kinderen, en over werk. Ik heb gehoord dat mensen het over JavaScript hadden, over closures enzo. Het nadeel van al deze gesprekken is natuurlijk, dat je ze niet even kunt teruglezen, zoals op IRC. We zullen het dus moeten doen met ons fysieke geheugen. En met de foto’s van Edwin.
Voor mij was het voor het eerst dat ik meezeilde. Ik heb genoten. Eindelijk eens écht de tijd om met een paar mensen bij te praten. Eindelijk de tijd om een paar mensen in het echt te ontmoeten en om van gedachten te wisselen. Gewoon eens een uur lang ouwehoeren over de mogelijke weergave van een theater in een responsive booking tool. Gewoon even lekker klagen over designers zonder dat ze zich er mee gaan bemoeien op Twitter! En gewoon lekker een middag lang rode wijn drinken en gebraden vlees eten. De schat hebben we dit jaar niet gevonden. Des te meer reden om uit te zien naar het trippie van volgend jaar!