Fronteers vrijwilligersuitje: technisch vernuft
Met de zeilen gestreken glijdt de De Hoge Wier door het water. De draaibrug wijkt. Fietsers en voetgangers staan stil en aanschouwen onze éémastklipper terwijl ze de Groote Zeesluis binnenloopt.
De haven van Muiden ligt achter ons. Voor ons lonkt de wijdsheid van het IJmeer. Aan lijnen wordt getrokken, katrollen doen hun werk, de zeilen worden gehesen en staan bol van de wind. We maken vaart. Dan gooit de schipper het roer om en haalt de grootschoot aan, de giek waait over en we zijn overstag gegaan.
Aan boord praten de Fronteers al snel over semantiek, Node JS, Backbone JS, CSS preprocessors et cetera. We zijn hier met louter vakidioten, mensen die hun browser resizen om te kijken of een website wel responsive is; mensen die op F12 drukken, gewoon om te zien hoe iets werkt; ménsen die van het web houden.
Achter me valt een zwaard in het water. Ik schrik op uit het gesprek en volg de lijn terug naar het katrol waar de schipper aan draaide. Hier zie ik letterlijk hoe de boot werkt. Alles is mechanisch. Meer nog dan op het web staan oorzaak en gevolg in direct verband.
Voortgedreven door niets dan wind zijn werelden ontdekt. Daarbij vergeleken vallen de begrenzingen van browsers in het niets. Met technisch vernuft en vakmanschap is alles mogelijk. Laten we een voorbeeld nemen aan de Hollandse scheepsbouwers van weleer en de beperkingen van het web omzetten in elegante technische oplossingen.
