Langzaam maar zeker kruipen we alweer het nieuwe jaar in. Tijd om terug te blikken op het afgelopen jaar en goede voornemens te maken voor het nieuwe jaar. Normaal gesproken betekent dat voor mij dat ik constateer dat er weinig van mijn goede voornemens terecht is gekomen, en herpak ik mezelf met een "maar volgend jaar wordt mijn jaar." Dit jaar doe ik het anders!
Één van mijn voornemens voor 2018 was namelijk om meer te gaan schrijven. Niet vanwege het schrijven op zich, maar wel wat er allemaal bij komt kijken: het op een rijtje zetten van je gedachtes en het overbrengen van een verhaal; dáár wil ik beter in worden. En de beste manier om ergens beter in te worden, is dat gewoon vaak te doen.
Ik zei het toch...
...of niet? Je herkent het vast wel: een project gaat de verkeerde kant op en je probeert je collega's of baas te overtuigen hoe het anders kan. Dit lukt vervolgens niet, het project mislukt inderdaad en achteraf was jouw idee misschien toch beter geweest. Niet dat er op dat moment geen enkele voldoening zit in een "ik zei het toch", maar daar is natuurlijk niemand mee geholpen.
Het is niet zo dat ik denk dat ik altijd gelijk heb — 11 jaar samen met mijn vrouw heeft daar wel een einde aan gemaakt — maar als zo'n "ik zei het toch" zich voordeed, lag het ook aan mij. Ik ben meestal prima in staat om over problemen te redeneren en oplossingen te bedenken, maar vervolgens die redenering omzetten in een samenhangende reeks woorden is nou eenmaal een vak apart. Logisch dat er dan niet geluisterd wordt.
In zo'n geval had het minstens geholpen als ik mijn gedachten op papier had verzameld. Ik had er rustig overheen kunnen lezen en zien waar er gaten zaten of mogelijke vragen konden ontstaan. Niet alleen had ik dan zelf een beter beeld gehad van wat ik wilde vertellen, ik had ook steviger in mijn schoenen gestaan op het moment dat ik tegengas kreeg.
Niet alleen voor communicatie
Het opschrijven van dingen zit niet in mijn natuur: ik neem zelden aantekeningen en afspraken probeer ik van nature zoveel mogelijk in mijn hoofd te onthouden. Tot en met mijn studentenleven voldeed dat 'systeem' eigenlijk prima, en was er dus ook geen noodzaak om dit te veranderen. Met de leeftijd komen echter meer verantwoordelijkheden, met meer verantwoordelijkheden komen meer zaken om te onthouden en er zit een grens op hoeveel dingen je tegelijk in je hoofd kunt proppen. Mijn systeem houdt het niet meer.
Ik ben eerder begonnen met het noteren van alle 'simpele' zaken die ik moet onthouden — TODO's, boodschappen, en afspraken — en ik merk dat dat me rust in mijn hoofd geeft. Vanaf nu trek ik die lijn door naar dingen die ik geleerd heb en ideëen die ik heb. Congres bezocht? Schrijf een verslag! Heb je een vaag idee over hoe schrijven je leven zou kunnen verbeteren? Schrijf er een blogpost over!
Mocht je mijn woord niet willen geloven, lees dan eens The Psychological Benefits of Writing; een blogpost over (je raad het al) de voordelen die je kunt ervaren als je regelmatig schrijft, met links naar onderzoeken.
Cirkeltje rond
Ik heb even getwijfeld of 'schrijven' een goed onderwerp was voor deze adventskalender. Je leest deze tekst immers op de website van een vakvereniging voor front-end developers en er is helemaal niets technisch aan. Maar aan de andere kant: een groot deel van ons werk is niet technisch. Software-ontwikkeling is communicatie en creativiteit, en er zijn meer dan genoeg middelen die ons daarbij kunnen helpen.
Dus ik blijf schrijven en dit is mijn startpunt. Net op tijd om nog mijn goede voornemen voor dit jaar in te kunnen lossen. Fijne feestdagen!
Over Koen Kivits
Koen Kivits is een web developer in Eindhoven. Hij hobbyt op zijn [Github](https://github.com/koenkivits), tweet op zijn [Twitter](https://twitter.com/koenkivits) en blogt (sinds kort!) op zijn [website](https://koen.kivits.com/).
Donatie
Mijn donatie gaat naar [Stichting Vluchtelingenwerk](https://actie.vluchtelingenwerk.nl/geef-voor-vluchtelingen), omdat zij helpen om meer mensen dezelfde kansen te geven als ik heb gehad.