Bewustwording, de noodzaak van echte verhalen over ontoegankelijkheid

Darice de Cuba

In mijn vele gesprekken met mensen over toegankelijkheid komt vaak het woord "bewustwording" voorbij. De reden dat websites of diensten ontoegankelijk zijn is vaak geen onwil, maar eerder het feit dat men er gewoonweg niet bij stilstaat dat het voor een grote groep mensen ontoegankelijk is.

Ik merk zelf ook dat ik beter snap hoe ontoegankelijk een website kan zijn voor bijvoorbeeld iemand die blind is als ik het van hun zelf verneem. Zoals een keer bij een workshop, dat ik iemand die blind was door bol.com zag navigeren met een screenreader. Het was voor het eerst dat ik een real world case zag, met uitleg van de persoon zelf over hoe lastig het is om een bepaald produkt te vinden op de site. En hoe ze dan uiteindelijk via Google op een specifieke term zoeken, om op bol.com alsnog die ene product pagina te bereiken.

Dat was zo'n openbaring dat ik nu, jaren later, er nog over praat.

Twee soorten toegankelijkheid talks

Er zijn twee soorten talks over toegankelijkheid. Eén vertelt over hoe je een website toegankelijk kan maken. En de andere over hoe ontoegankelijk websites zijn voor mensen met een bepaalde beperking.

Er zijn mensen die goed kunnen uitleggen hoe je je website beter toegankelijk maakt, over de valkuilen en andere technische dingen zoals ARIA. Maar de ervaring zelf, de hindernissen, de frustraties; Dat kan niemand beter vertellen dan diegenen die het dagelijks meemaken.

Ik heb een talk gemaakt over Inclusive Design gebaseerd op mijn eigen persoonlijke verhaal en mijn ervaringen in combinatie met mijn kennis van front-end developing. Ik kwam op dit idee door gesprekken met developers, mensen met een beperking en product owners, én door zelf een keer aan een klas van studenten Communication & Multimedia Design (CMD) te vertellen over de hindernissen die ik dagelijks tegenkom.

Het was natuurlijk niet makkelijk. Ik heb er hard over nagedacht of ik aan wildvreemden wilde vertellen over hoe ik disabled geworden ben, over die periode in mijn leven. Maar voor mij weegt zwaarder dat ik wil dat de wereld om mij heen toegankelijker wordt voor iedereen. En dat kan alleen door onze ervaringen en verhalen te delen.

Ondertussen heb ik mijn talk 4 keer mogen geven en heb ik goede feedback gekregen. Altijd over het feit dat men geen idee had over de dagelijkse hindernissen. Zoals een verplicht telefoonnummerveld in een formulier, maar géén tekstveld om door te kunnen geven dat ik doof ben en niet gebeld wil worden (en liever via SMS of e-mail benaderd wil worden).

Mijn verhaal maakt het 'echter' voor mensen, in plaats van alleen gebruik te maken van persona's bij het ontwerpen en coden van een website. Een persona is maar een snapshot van iemand met een beperking. Het maakt geen diepe indruk om zo de noodzaak van toegankelijkheid te benadrukken.

Als meer organisatoren van conferenties, bedrijven en hogescholen/universiteiten, ervaringsdeskundigen zouden uitnodigen om een talk te geven over toegankelijkheid aan de hand van hun eigen ervaringen en verhalen zou dat de bewustwording enorm bevorderen.

Met betere bewustwording worden mensen meer gemotiveerd om te zorgen dat websites voldoen aan toegankelijkheidseisen.